4
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1602
Okunma
Hiç sevemedim akşamları,
Kör karanlıklar kaplardı hep üstümü.
Yine çökerdi hüzünler yüreğime,
Ve çıka gelirdi yalnızlığım.
Neydi bu amansız kavgalar,
Ruhumu saran bu dehşet.
Neden direksiyonununda değilim hayatın?
Meçhule götürüyor beni bu amansız yalnızlığım.
Sus , pus olmuşum sesim boğazımda düğüm.
Karanlık üşütüyor, yalnızlık da ruhumda donmuş.
Nasılda ürperiyorum,tüylerim diken diken.
Sevenimde yok üstelik , sevdiğim olsa bari,
Bırakamadı peşimi baş belası yalnızlığım.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz