Tam sayfa başlık atan ayrılık gazetesi
Öfkemin paketine (k)âğıt olup sarıldı
Yalnız öfke değildi, öfkemden de ötesi
Sanki asâ vuruldu, Nil ikiye yarıldı
Aklımın dudağından içmiş olduğum sevda
Bugün başından değil ruhundan asılıyor
Diğer yanda bîçare, kalbi kırık odada
Korkularım yüzünden vücudum kasılıyor
Kan damlayan kalemim yazıyorken gizleri
Parmak ucumdan ağlar gönlümün aşk gözleri

Mâsum sandığım meltem yüzüme dokundukça
Kasırgaya dönüşüp ezmek istiyor sanki
Yangınımı çoğaltan rüzgârını sundukça
Ömrümü kül ederek üzmek istiyor sanki
Alıştığım yüzünün yokluğu hayatıma
Hayaller sayesinde varlık olarak döndü
Yokluğunun varlığı bunca beliyyatıma
Hasretini ekledi, anılar sende dondu
Yalnızlığım kendime gözlerini yumuyor
Felâket tepinirken hafsalam uyumuyor

Aşkım, bütün aşkların en yüksek tabakası
Fakat bana bakanın gördüğü çorak yağmur
Sadâkat yemininin olmayınca bekası
Suya hasret gök gibi kaldım ardında mağdur
Lezzetsiz sözlerinle mayalanan mamülü
İzzetsiz davranarak nefsine azık ettin
Nefesimle s/allanan nabzımın tahammülü
Sabrını zorladıkça sağduyunu kaybettin
Zebûn kalan gönlümü soktuğun mezar soğuk
Metruk kalbimi sular, kemalâttan bir soluk

Kirpiklerimde ölüm, gözlerimde iç savaş
Bakışımla yakarım siyah kâğıt ülkeni
Genzimdeki kurşuna şaşırır her arkadaş
Çığlığımla yıkarım dayanaksız ilkeni
Ay’a mühür basardın, hatırla şiarını
Tek sözümle gönlüne aşk naklini yapardın
Yetersiz bahaneler dondurdu şuurunu
Oysa ’Biz’li sözlerin gölgesine tapardın
Boşluğa serpmek için biriktirdin sevmeyi
Sebep yokken durdurdun aşkındaki ivmeyi

İşitme cihazını kalbinin kulağına
Takabilsen duyardın yanık sesli gönlümü
Sis basmadan gelseydin sevgilinin ağına
Eminim sonsuza dek unuturduk ölümü
Mûhin gece nöbeti zamanımdan çalarken
Damarlarımda gezen aşkına bağımlıydım
Rüyamın zindanında darağaçları varken
İdam pandomiminde sükûna ılımlıydım
Şafak vakti boğulmak hangi kitaba sığar
Hangi soğuk toprağa sıcacık terim yağar

Nârın göğü tuttuğu yükseliş döneminde
Aşkımın devletine imparator olmuştun
Kurmaca yalanınla cümlenin yükleminde
Âdem’in aldandığı iblise kul kalmıştın
Şehrimin güneşine açtığın derin yara
Yıldızları dolaşıp ciğerime ulaştı
Can havliyle attığım tufan koparan na’ra
Suya sürgün Ferhat’ın yıktığı dağı aştı
Yedi düvel işitti iftira attığını
Lâ-dinî müşrik gibi beni aldattığını

Gülen sabahlarıma atmıştın dinamiti
Çiçeklere akarken siyah giydi seherim
İçtiğin sigaranın yerdeki izmariti
Değerinde olmadı resimlerinde yerim
Toprağı âr, suyu aşk; mutluluk vatanımı
Harfleri örgütleyen anarşist (s)özün böldü
Yalnız senin zikrinle halvetteki kanımı
Mülteci alan tek yer, susuz kalmış bir göldü
Ey asrânın sahibi niyâzımı mim(l)e yaz
İkimizin yönünü kavuşturma hiçbir yaz

Haydi söyle ne varsa içindeki saklından
Kaçamak bakışlarla nedir bu çırpınışın
Söyle ki öğreneyim, neler geçti aklından
Söyle ki ayân olsun âleme için dışın
Mutlu geçen mâziden söyle Ferahnâk haber
Söyle, kara gözüne zümrüt diyeni söyle
Hani beyaz yuvayı yapacaktık beraber
Sînemdeki umudu neden bitirdin böyle
Söyle, aşkın libâsı karanlık değil miydi
Söyle, gecen gündüzden aydınlık değil miydi


Haydi söyle çekinme! ’Ağlayan çölsün sen!’ de
Haydi söyle vuracak o mel’ûn son sözünü
Çölün kumu olsam da kevsere memba bende
Söyle ki gözyaşımla doldurayım yüzünü


2011
Müjgân Akyüz/MAJ