Ne vakit, diye sorma, çoktan bittim ey gönül
Saatleri kaybettim, zaman beni arıyor
Bir ceylanın gözüne, hicret ettim ey gönül
Yaşıyorum boşlukta, mekân beni arıyor

Ben yolunu kaybetmiş, avarenin biriyim
Ah sevda diyarından sürülmüş aşk eriyim
Akıldan tozutmuşum, çünkü ben serseriyim
Koşuyorum boşlukta mekân beni arıyor

Kozmik bir coğrafyada, belirsiz bir noktayım
Rotasını kaybetmiş, gökte sönük bir ayım
Esen yelden yön almış çıkmaz bir kavşaktayım
Taşıyorum boşlukta mekân beni arıyor

Ne diye olmaz, dersin; ne diye yolum kestin?
Beni alıp götüren kasırga gibi estin
El âleme bonkörken bana her dem nekestin
Coşuyorum boşlukta, mekân beni arıyor

Zamanı çoktan yitmiş, mekânsız seferiyim
Sanki kırıp dökenin gönüllü neferiyim
Bir de boş atıp tutan hayal muzafferiyim
Üşüyorum boşlukta, mekân beni arıyor

Bütünüyle hatada yaşarım, tuzaktayım
Sürüklenip dururum rüzgârda, kızaktayım
Dapdaracık alanda, feraha uzaktayım
Düşüyorum boşlukta, mekân beni arıyor

Güneri Yıldız (Elazığ/2009)

.