dokunmak istemiyorum yarama..
için için kanar...

kurtulamam sonra
dünyada hiç bir kan
uymuyor bedenime...


çığlıklar gelmeyin üzerime
aklımı oynatmaktan henüz vazgeçtim


ve bıçak dayanma kemiğe
bıraktığın izleri
daha silemedim bileğimden

yalnızlıklar biriktirmek benim harcım değil
ben kimim?
kim olduğumu başkaları öğretti
ben bende değilim

savunmak ve kendimi,
bahanelere bir yorgan gibi sarılmak
o da özümden uzak
ben kimim?

gitme kal !!!
kal! kal..kal..kal..herşeye razıyım ..kal..
çınlama kulaklarımda kelimeler!
o gün ilk kimsizliğimi başlattım ben!


üfff dokunmak istemiyorum yarama
hıçkırıyor için için..
tamam ben kim bile değilim...
ben dünyadaki her kötü şeyim..
oysa...
oysa..
oysa...
başlarsam sığdıramam ki..
olsun yansın varsın kelimelerim bağrımda
öylece kalsın...

yine de şiir kokmayı seviyorum
kelimeler yabancı düşsede....
bıraksaydınız da bari o kalsaydı..
ama doğru
ben kimim??
bir kadın mı?
suçlu mu?
katil mi?
vurdum duymaz mı?
bahanelere sarılan korkağın biri mi?
az mıyım?
çok muyum?
en kötüsü de bir hiç mi?

damgalansın alnıma her bir kötü kelime
acı artık tenimi uyuşturdu
dokunmaz merak etmeyin..............!!!!!!