Günler günlere eklenirken;
Yosun yeşili gözler,
Bir mıh gibi çakılıyken,
Beynine yüreğine genç kızın...
Çıkıp geldi adam ansızın....
Yosun yeşili gözleri ve
Sımsıcak gülümsemesiyle...
Genç kız çoktan vurulmuştu;
Sonunda duası kabul olmuştu,
Ürkekti korkuyordu...
Kimseleri sevmemişti ki...
Kimseleri almamıştı yüreğine...
İncinmekten ,kırılmaktan, korkmuştu hep...
Bir de kendine söz vermişti;
"Bir kez seveceğim ,
Ve,
Sevdiğimle yaşlanıp öleceğim"diye...
Yüreği coşmuştu bir kere;
Nehirler gibi akıyordu sevdiğine,
Öyle büyük bir sevda yaşıyordu ki,
Yanındayken bile özlüyordu sevdiğini...
Onsuz yediği lokmalar bile,
Dizilirdi boğazına,
Ya o açsa?
Sevdasını koydu yüreğine,
Besledi,
Dağlar gibi güvendi...
Artık daha bir başka seviyordu,
Yaşadığı kenti ve herşeyi...
Sonra bir gün farketti ki;
Uzaklaşıyor değişiyordu sevdiği,
Önceleri,
Hayatın telaşına koşuşturmalarına bağladı...
Ama ögrendi ki;
İhanet kara bulutlar gibi,
Çöküvermişiti üzerlerine...
Canı yandı...
Haykırdı avaz avaz!...
Neden?....Neden?..
Çığlığı boşlukta asılı,
Ve soruları cevapsız kaldı....
Çırpındı...Çabaladı...
Yeniden yeşertebilmek için..
Ama olmadı...Yetmedi gücü...
Çekip gitti...
Çok sevdiği bu kentten..
Anılarını...
Büyük sevdasını bıraktı ardında.
Küstü bir günahkar yüzünden...
Çok sevdiği bu kente,
Ve sevdasına...