20
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1747
Okunma
Sessiz bir ıslıktı ruhu,
Siyah çerçeve içinde.
Ve başladı gözleri ağlamaya resimden taşarcasına
Dört duvar önünden gitti her gece
Gözleri de bir türlü ara vermiyordu
Ölüm peşindeymiş
İdam fermanıymış
Susup bekliyordu sabah ezanını
- Düşecekti duvarlardan zaman bir tablo gibi
Düşüncesini aşan gizli bir mimari vardı-
Ondan konuşmuyordu
Ağlıyordu
Sessiz bir ıslık ruhunu çarmıha geriyordu
Bende bir haller vardı bir gariplik
Seyrediyordum, canım yandı karşısında
Üşüyordum
Işık sabahın ilk ışığında
Düştü duvardan avutan gecenin sonunda
Çerçeve ömründen öte duvarda ama ne çare
e.e