Yüzsüz gecenin karanlığından çıkıp geldi düşlerim.

Kasıklarında ince sızıyla toprağa düşen gelinler gibi

Yüzüme azabını haykıran hayatı silkeliyorum...



Yaz sıcağının terli ellerinden düşecek bir damla yağmurun hasretiyle,

Dönsem yüzümü ateşin harına;

Cehennem,



Uzatsam birikmiş cümlelerimi ucu kırık kalemime;

Cennet,



Dönüp dolaşıp gelsem yine yüreğine;

Araf...





Topraktan gebe kalmış benliğimi evlatlık verdim

Denizlerin serin kıyılarına...



Ateşe düşse dilim,

Göz süzse en alacalısından bir mavi

Uzatsa gözlerini güneş,

Yakarcasına baksa



Ve ben un ufak olsam isyan edip mayama...





Sarıldığı gazetenin 3. Sayfa haberine

Nasıl aldırış etmiyorsa bir köpek öldüren şişesi

Bende aklımın kıyısında örümceklenmeye yüz tutmuş

Hatıralarımı önemsemiyorum...



‘’Yediveren bir şiir yazıyorum ki

Her mevsim dilimin ağusunu gidersin...’





Ölmeye yatmış meleklerin ellerine sarıyorum hüzünlerimi

Çıkarıp attığım her gözyaşımın ardından çıplak kalan bakışlarımla

Anadan doğma bir nazara uğruyorum...

Başımda nefesinde derman aranan kadınlarla tekrarlıyorum



Elemtere fiş kemgözlere şiş

Elemtere fiş kemgözlere

Elemtere fiş

Elemtere

Elem...

Elem...

Yavaştan

Yüreğime işliyor sanki...

İnce hastalıktan ölecek tazeler gibi

Düşürüp bakışlarımı sızlayan rüzgârın katarına

Dayayıp başımı ellerinin yangınına, fikrimi yakıyorum...



Güne kavuşan gecenin aydınlığında

Küllerinden yeniden doğuracağım bir zümrüdü ankayı umutla...







Ağustos’2010 Aydın...