Bu kadın benim demek isterdim
Bu kadını Allah benim için yarattı,
Şiirinde bir mısra olayım diye ben de,
Aklımı ve kalbimi Sevgisi’le donattı…

Ruhların kıyama durduğu günde,
Kaderlerimiz hep yan yana dokudu,
Bir ana bir babadan vücut bulunca,
Dedem kulağıma O’nu okudu..

Bu kadın benim yani ey dünya,
Daha dikkatli ol, dönerken bence,
Ha ay’la, güneşe de haber ver,
Ben göremiyorum onları da..O’nu Sevince.

Bu kadın benim yani ey Ademoğlu,
Yetmişiki millet duyun hepiniz,
Ve havanın kızları, iyi dinleyin,
Aşkımın üzerinden nazarları çekiniz,

Yani demek isterdim sadece,
“Bu kadın benim” diye,
Aksi yöndeki her cümleye şerh koymak,
Tanımak, tamamlamak isterdim Seni,
Anla işte, yazmak, yazmak, yazmak sadece Seni,
Sadece seni okumak, sonra
Her kelamını kutsal bi ayet belleyip,
Hatimler indirmeliyim ölü Aşkların ruhuna,
Duymayan kalır diye korkmak,
Her sabah yeniden Seni anlatmak,
Börtü böcek, kuş, kurt ne varsa nefes alan,
Güneşin ışının altında neler varsa,
Yada gecenin koynunda sabahlayan
Her kes işte, bütün ülkeler, bütün şehirler
Anlamalıydı Senin benim olduğunu,
Ve benim Senden bi parça olan ruhumun
Senin gözlerinin baktığı yerlere doğduğunu,
Alnının ortasında mührü olmalı dudaklarımın,
Ve boğazının altında diş izlerim,
Bu kadın Benim,
Ve ben de bu kadının şeyiyim işte,
Ha sahi neydim ki yaa ben,
Bak bu hiç düşünülmemiş bi soru,
O kadar da mühim değil yani benim ne olduğumun,
Aslına aykırı değil yoluna kulluğumun,
Mesela, aşığı, Aşkı, kölesi yada,
Ne olursam kabul işte Sana dair,
Ama,
Yine de Sen’in kalemin olmak isterdim,
Seni yazmak, Seni çizmek, Seni yaşamak için,
Parmaklarının arasında dolanarak sadece
Parmaklarının ucunda tükenmek için..
fth...