BEN ÖYLESİNE BÜYÜK SEVDİM Kİ!

Haksızlığın vefasızlığın, yalnızlığın
Olmadığı zamanlarda
İnsanların insanca yaşadığı
Kaygıların yalnızca ölümden olduğu zamanlarda
Ben öylesine büyük sevdim ki!
İnanç gibi taşıdım içimde aşkları
Ne kula kulluk ettim
Ne arkamı dönüp gittim
Her mevsim çiçek açardı hayallerim
Düşlerimde cadılar, cinli evler yoktu
Küsmezdim, darılmazdım, kızmazdım
Acı kokan şiirler asla yazmazdım
Hasretimi köz gibi taşırdım içimde
Yürek yangınlarımda sevda dumanları tüterdi
Ben öylesine büyük sevdim ki!
Her şey bir başka güzeldi..

Talanın, yalanın dolanın
Olmadığı zamanlarda
Zorların paylaşıldığı, çocukların ölmediği
Savaşların olmadığı zamanlarda
Ben öylesine büyük sevdim ki!
Bir kibrit kutusu kadar yüreğime
Sanki bütün dünya sığardı
Ağlarsam mutluluktan olurdu gözyaşlarım
Dostlarım, yoladaşlarım, arkadaşlarım
Deniz gibi sonsuz, gözyaşı gibi ak tı
Amacımız onuruyla yaşamaktı
En kötüsü gönül koymaktı hasrete
Ben öylesine büyük sevdim ki
Kör kütük aşıktım bu memlekete..

Yokluğun, sefilliğin, çaresizliğin
Ve en kötüsü şerefsizliğin olmadığı zamanlarda
Üleşmenin, paylaşmanın soylu gururu varken
Ben öylesine büyük sevdim ki!
Katmerli çiçekler açardı bakışlarımda
Allah’ın korkusu değil, sevgisi vardı içimde
..Ve her gün başka bir biçimde
Sarılıp bağrıma basardım hayatı
Ömrümün yağız atı, dört nala koşardı
İçimde binlerce insan yaşardı
Ben öylesine büyük sevdim ki!
Bazen içime sığmaz taşardı..

BEN ÖYLESİNE BÜYÜK SEVDİM Kİ!
Anlatamam, kifayetsiz bütün mısralar
Şimdi ellerinden tuttuğum
Boynu bükük bir çocuk var
Kirpiklerinde yaş, durmadan ağlar...

Ali SÖNMEZ
01/Mayıs/2001
Mersin