bekle
geleceğim, zor ülke
bitirme, sakla nefesini
gönül dokuması bezirgan patikalar kuşansam da
her kürekte bir ekmeğim yansa da
nasıl dayandımsa bunca
kırlangıç bedenle fırtınalara
göğüs göğüse, her biten olana
her türlü zorluğa, bir soluk saklayarak
yine santim sapma olmayacak
gıdım gıdım milim milim de olsa
dibini tekmeleyen çiçek gibi
büyüyeceğim ellerine
ve bir gün mutlaka
düşeceğim avuçlarının öpücüğüne!..



belki haramiler ayıracak gündüzden geceyi
belki soğuk garlarda
kalabalık peronlarda istifleyecekler kurak bedenimi
belki kar boran fırtına kuşatacak vuracak eşgalime
donmayacağım
ve doymayacak inadım
durduramayacak hiç bir şey
ben
pişirirken peyami bir aşk ile, taşırmışım seni üzerime
şeriat urganı gibi asmışım, ahvalimin izdüşümüne!
yok öyle...




maruzatım azık olmuş heybeme, sevdam çarık
susturmuşum dikenleri, daha güller tay tay mevsimde
geleceğim mutlaka, bekle
elimde açık bir yürek ve erguvani orkidelerle
içimde açan gökdelenlerle
bıkar mıyım öyle asil dönence, kolaycacık
verebilir miyim ucuz bir lotaryaya
yakın temas bir göz ucu alacağım var daha
hele onu almadan asla!
ne anlamı kalır o zaman bunca hıncın
yazık olmaz mı bu kadar hedere
satar mıyım seni küçük dünyalara
üç beş etmez madenlere
güldürür müyüm düşmanları
güler miyim, bölmeden dörde beşe!



kavli kararsız bir anda düşerim belki
bildiği duaları okurken belki incir ağacı
belki unutmuş olur tümden cemalimi kamer
olsun hiç umurumda olmaz
alırım yine yılmaz bir nefer gibi namluyu avucuma
kıskanç tünekleri istila ederim, derbeder
parlarım semaya fırlayan bir kızkaçıran gibi
yılmam, ağlasam da
ısırgan dalamış çocuk gibi!..




/...fani geldik hepimiz bir Nur’un kavliyle... inanıyoruz ki;
gideceğiz yine bir sur’un emriyle.Ye iç yaşa demiş yaradan
sev! benden bildiğince... vazgeçmek küçüklüktür inkardır Kırk Yamalı Bohça’m
zaman bizim değil ama ben bekleyeceğim yine seni ömrümce, payıma düşenle
paslanana dek nişadır suyuna banmış o cilalı tencere, ömrü bitene...
yaşamak zaten; ölene dek ölmemek değil mi!../






ToprağınSesi





.