Bir eylül ağlıyor bugün anılarımın üstüne
Ben suskun
Ağaçlar kırgın
Sararmış yapraklarını döküyor avuçlarıma
Bir başka sarıyor yokluğun
Bir başka vuruyor geceler eylül sancılarında

Buğday başağı saçların çağlayanlar gibi dökülüyor
Yüreğimin dipsiz kuyularına
Bir deniz olur gözyaşlarım
Saçların engin bir kumsal
Çarparsın yüreğimin duvarlarına
Her vuruş dudaklarımdan bir ah koparır

Hayalin dolanır boynuma
Nedeni niçini sormadan
İdam ettirir beni senli bir yalnızlığa.

Betim benzim uçmuş
Eylül rengiyim
Bir ağrıki düğümlenmiş yüreğime
Yaşadıkça içim acıyor
Yokluğun üşütüyor bedenimi
Eylülüm ağlıyor saçlarım ıslanıyor
Şimşekler çakıyor... ben seni bekliyorum
Yarısı aklımda yarısı yok
Bir şarkı dolanıyor adınla pelesenk dudaklarıma
Eylülde gel diyor ıssız sokaklara
Yüreğim yanıyor ıssız kuytularda

Bedenim sızlıyor
Şimdi
Yalnızım binlerce insan arasında
Senden fersahlarca uzakta
Her sabah olduğu gibi
Bir hazan sabahına daha sensiz uyanıyorum
Yatağım soğuk bedenim buz kesmiş
Eylülü yaşıyorum sensiz sabahlarda
Seni istiyorum çığlıklarımı boğuyorum yastığıma

Tavana takılır gözlerim
Hayalin gelip oturur kirpiklerimin ucuna
İdam eder beni sorgusuz sualsiz

Hazanın sarı yaprakları
Ayaklarıma düşüyor
Cansız bedenim gibi
Seriliyor yerlere
Yokluğunu içiyorum yudum yudum
seni yokluğunla seviyorum


Senden bana sadece ıslak kaldırımlar ve anılarım kaldı
Kurutup asıyorum anıları evimin her köşesine
Senli yüreğimi çıkarıp asıyorum geceye
Belki gelirde anlından öpersin diye.

Kokun halen aklımda
Hiç unutmadım ki unutamadım
Seni getirir bana esen rüzgârlar
Rüzgarları
Bedenime sarıyorum seni sarar gibi
Kadehime biraz hazan,
biraz hüzün birazda sen dolduruyorum
Eylülün gözyaşlarının şerefine kaldırıyorum

Hazan kokulum gel artık bak bu eylülde geçti
Gel ister eylülde ister acımasız zahmeride
Yüreğimi yüreğine
Ellerimi ellerine
Üşüyen bedenimi bedenine sar
Bir parça kar serp yüreğimin ortasına
Yürek yangınımı söndür yeter