Ömrün patika yollarında
Sonsuzluğa karışırken haykırışlarımız
Zamanın ardına düşer gözlerimizden
Gözyaşlarımız

Utangaç hayalin perdesi çekilirken önümüze
Parmaklar arasında birleşirken avuçlarımız
Karanfil kokulu nevresimler, kin kusarken nefesimize
Karabasanlardan mamutlar düşer sisli gecelerimize

Aşka olan yolculuğumuz, asırlar öncesinden başlar
Âdem’le Havva yerken yasak elmayı
Şarap kokulu mahzenlerin buğulu camlarında
Asılır aşka olan yalnızlığımız

Geçmişin mağaralarında çırpınırken yüreğimiz
Bir kelime için susar dudaklarımız

Mevsimlere hasret kalan sevdamız
Kar taneleriyle düşerken sararmış yapraklar üstüne
Aşk adına giydiğimiz esvaplarımız
Parçalanır üzerimize
Çocuksu sevinçlerimiz gözyaşlarımıza da avunur
Salınır karanlık gecenin çirkin yüzüne

Geçmişin düş süvarileri geçerken gözlerimizden
Göz göze bakarken hayallerimiz
Tapınak şövalyeleri kılıç sallar yüreğimize
Karışır gider soysuz gecelerimize

Yıldızlarımız söner, gri bulutlar çöker üzerimize
Gökyüzü yarılır iner yeryüzüne
Yağmur sağanağında ıslanan bedenlerimizden
Asırlar öncesinin kirleri dökülür ellerimize

Sevdayla beslediğimiz ruhumuzun, ovalarını sular basar
Sinemizde sönmeyen ateş çamurlarla sıvanır
Beslediğimiz umutlarımız bataklığın özüne karışır
Nilüfer çiçeğinin özü olur, gözyaşlarımızın sözü olur
Umutsuzca göz kırpar her sabaha

Asi gecenin zehri çökünce içimize
İsyanım asileşir asırlar öncesine
Dilimden küfürler savrulur seneler öncesine
Geceler diz çöker yılarımın önüne
Hayalin felaketim olur
Yine sensiz bırakır soysuz gecenin yüzüne