Yasak kapılardan geçtim seninle
Bir sır düşürdüm ibrin gözlerime sende
Sevdalı bakış delerken intihar düşlerimin perdesini
Nasılda sürdün gecenin karasını ibrin yüzüme
Öylesine baktım ay ışığında gözlerine
Nasılda döküldüm karanlığın delaletinde gölgesine
Hiç korkmadan
Dönülmez uykularda yürür gibi
Yürüdüm
Sana kendi içimde yasakları eze eze

Nerden bilirdim ki ibrin
Ah nasıl bilirdim

Ucu yanık kelimeler dokunacak dilime
Kavuracak kabuğu kalkmış ismini
Dokunamadığım saçlarında gezinirken ellerim
Dilimin yabancısıydı sana sığınan cümlelerim ibrin

Biz bir günahın mahkûm çocuklarıydık ibrin
Pasın demiri yemesi gibi yavaş yavaş çürütüyorduk içimizi
Ah İbrin ah
Ruhum arınmak istiyor senin nehirlerinde
Bırak soluklanayım bir an ki
Dursun nefesim nefesinde
Desem de
İçime sardığın otları söküp atmak istiyorum da
Bir türlü atamıyorum ibrin

Sen ibrin
Sen
Durulur da hazan kahverengi gözlerinde
Hayalini savurur ruhu aliye mi ibrin
Yatağımda işgalci bedenler
Konaklarken yastığımın köşe başlarına
Neden yoksun ibrin

Saçlarında tutunduğum yasak duyguların
Kızıl kanlı ellerimde güz mevsiminin solgun yüzü
Bir cümlenin alazında tutuşan yüreğim
Avuçlarında teslimken
Sarp yokuşlarda battı dikenler gözlerime

Ben yasaklı kentinin sefil aşığı
Söylemem adını kimseye ibrin
Kendime bile
Sözün gelişi baktım yüzüne ibrin
Döküldüm cehennemine

İBRİN :Yüzü çok parlak ve güzel olan sevgili.
Lemide Safiye ÇAKIR