diz çök yüreğimin üstüne

malihulya’m sözümü kesme

dilim kalemimi azat etti

dinle

pamuk ipliği gibi çözüldü ömrüm
toplayıp sarsana sinene

açma düğümlerimi
içinde yaralarım var
hayat gözlerinin renginde

gel

sildim süpürdüm
senli odalarını gönlümün

arın da gel

sesini bağışladığın eller ne bilsin
bir sözüne hasret kalanı

sen düş gözlerime
fer’imi söndürme
tan yerinin sessizliğinde
kulağıma aşk’ı söyle

anlasana bu masal sana

..................
........................
.................................

sana başladığım her cümlenin
sonunda bir nokta

okuma

kaybolursun’sen de’
’ben’ gibi onlarda

bir soru işareteydi oysa
bıraktığın ’bende’kalan

bilirmisin
aynı soru kaç kere sorulur
susturduğun bir aşk’a

cevaplar düşüp gitmişken
bana hiç gelmeyen
ayaklarının arkasına

kaç virgül vardı
aşk’ını yazdığım satırlarda

’beni’daha kaç kere
bölmek lazım
gitmekle dönmek arasına

bu masal sanaydı anlasana

malihulya’m
bu ünlemi kim koydu sonuna

bir avazda yüreğimin
sesi kısıldı

sustum..

düş’ün içinde evvel zaman
aşk’ın yüreğimin içinde
bir masalsa sevda’m
söylensin dilden dile



Seyran Tankuş