Zaman yorulur,
Dağ utanır,
Ömrün zamanı biter.
Gül kapar gözlerini,
Tomurcuklar dökülür,
Bülbülün sesi biter…

Gecenin gözlerinde,
Uykuya yatar güneş,
Bulutlar yalnızlığa küskün,
Susarken vahşi âhenk
Denizde dalgaların mavi minesi biter…

Ay on dördünde çapkın,
Okşar kadife elleriyle,
Mahrem odaların tüllerini.
Usanmaz ılık busesi gözlerde,
Eğilirken bir yamacın ardına,
Kaybolur tebessümü, gölgesi biter…

Kelebeğin kanadında,
Seslenirken renk cümbüşü,
Ateşe koşan Sevdâların,
Şaşkın hâlesi biter…

Taze duygularının,
Tutma çılgın yelesinden,
Gün gelir heyecanlar ikiz doğurur,
İhtiraslar sunar,
Bir lekeli fatura,
Hayatın neşesi biter…

Bekleyen rıhtımlara,
Demir atmasın arzuların.
Zaman bu,
Onun da beli bükülür,
Dayanmaz acılara ayakların,
Bakarsın koyuverir sırtından seni,
Sabrın da sessiz çilesi biter…

Işık Ferhad’a inat,
En yüksek dağı aşar,
Dökülür avuçlarına.
Gümüş damlalar gelir.
Pişmanlık pınarlarından,
Aşkın hîlesi biter…

Mızrabı vurma yüreğime mutrib,
Son deminde rakkase,
Dönen dünyasında ben varım,
Arayışlara doymadan kalbim,
Bakarsın çekilir bir sessizliğe,
Bestesi biter!.. (Sevgi Donanması’ndan)

MUHSİN İLYAS SUBAŞI