Mavilerim loş
Şiirlerim yetim
Umutlarım üryandır benim
Anılarım anarşik, güllerim mor
Şarkılarım kürdîlihicâzkardır benim


Solmuş yüzümün bir yanı
Kirpiklerim kımıltısız
/Güzü emziren satır başlarımdan
Yanağıma bir el uzanır/
Sevip okşar susam kokulu düşlerimi
Göz kapaklarımdan saçlarıma tırmanan titrek nağmelerim
An olur düşer mülteci aşkların saçak altı hikayelerine


Ben hüzünlerimi az gelişmiş ülkelerin
Çok bilinmeyenli hikayelerinden devşirdim
Yitirilmiş her saniyemin bedelini
Heceleri sobelenmiş şiirlerimle ödedim
Ülkem çocuklarının umut dilenen bakışları yapıştı gözlerime
Silemedim gözlerimdeki hüznü
Bileklerim neşterli dolaştım
Üçyüzaltmışbeşgünaltısaat
Avuçlarımda sakladım, hiç bırakmadım
Sarı saman kağıtlarımı
Yokluk nedir diye sorsalar
Dudaklarımın arasından dökülen her sözcük
Ağıtlar yaktırır
Bozlaklar söyletir
Aşılmaz dağlar aştırır acılara sevdalanmış gönüllere


Şimdi ben güneşi
Ağıtlar içirilmiş çocuklar için tutmaya gidiyorum
Gözlerime yapışan hüzünleri
Mavilerle yıkamaya
Mimlenmiş yalnızlıkları dar/ağacında asmaya gidiyorum
Şimdi ben şiirler boyunca koşmaya
Türküleri asırlara yazmaya gidiyorum.


Aslı Ardıç
şubat`2008