I

Sayıkladık şunu hep;
“Cennet’ten bir köşe şu memleket! ”
Kazdık birbirimizin kuyusunu
Bitiresiye birbirimizi

Zalim bir uyku
Teslim aldı zihinleri

Cennet’e usulca bırakıldı
Lağım nehirleri

Küfürler edildi
Bataklık sinekleri

B.k içinde
Yüzüyordu bellekleri...

II

“Cennet’ten bir köşe şu memleket”
Seslendirdik bu aşkı
Belki yürektenmiy di
İçerden mi bu tutku
Ancak sevgimizi
Esirgiyorduk birbirimizden...

III

Memleket sevgisi yetmiyor
Sevmeli içtenlikle
İnsanlar birbirlerini
Kurtun kuzuya baktığı gibi bakarken
Nasıl yurtta barış
Hangi duyguyla
Acaba! ..

IV

Ne cinsiyet ne din
Ne köken ne düşünce
Düşman etmemeliydi

Farklılıklar aslında
Bütünlüyordu bizi
Ayrımcılıkla değil
Birbirini tamamlıyor du
Zenginliklerimiz...

V

“Cennet’ten bir köşe şu memleket! ”
Olur!

Mide gurultusunu
Konuşmak ve
Kimliğin
Salt damarda dolaşan olmadığını

Anladığımızda cennet bu
Hepimizin memleket...