İstanbul koca bir şehir
yalınayak kalmış suretlerin aynası
vapur sesiyle uyanan yarı uykulu ıssız kaldırım
gözümün alabildiği her iki yakanın başında
sana giyinen topluluk
vapur
seni bana getirmekte usulca
otobüs
yüreğini bana taşımakta dikkatlice


ne vakit Marmara"nın sularında alsam soluğu
yâr"lara yâr eden yüreğime tuz basmaktasın

kalabalık ayak izleri şehr-i İstanbul"da
sesler birbirine yamalanmış
dügâhlar karma
nisan yağmuru gözlerin İstanbul
özlem kristallerin toprağın her zerresinde
o endamlı vuruşunda
maviliğe gökyüzü çiziyorum



ayak izlerinde aşk"ın ayak izlerini arıyorum
yüreğime 32 harfi ilmeklediğim istanbul"um
Boğaz"ın ışıklarında
vaftizledim senli cümleleri
mavi halıdaki gümüş pulları sarılıp
Ay"ın ondördünü sana ne kadar şahika

bir başka
senin bir parçanda Marmara"yı sevmek
okşamak.
yüreğimi serpiştirtiren maviyi sensin
Moda koyunda
ayaklarımı salıp
Marmara"nın mavi sularında ıslatan şehrim
seni kıskanan Şems de kurulanmak

kayıp bir kalem
beyaz duvaklı kağıt
lugatı hep sen
Emirgan lalerinden alınmış kokun
sen’li yaşam
ne kadar mukaddes ey istanbul!
ne Sina dağını
ne Lût gölü
ben seni istiyorum şehr-i İstanbul"um
gecenin yeli söndürmeye çalıştıkça mumu
korlaşan yüreğim
özlemle dağlanıyor sol yanım
sinsice karıncalaşan parmak uçlarım.
senli cümleleri döktükçe
karanlığın girdabında bir darağıcı gözüküyor
seni sevmek
ölmekle mükafatlanıyorsa İstanbul
bırak beni senin koynunda vereyim
son nefesimi


zamanın kısır döngüsüne inat
yüreğim seni çok sevdi
gümüş pullara sarmalanmış
Florya"nın beyaz duvağı
buram buram içime çekerken seni
aşk"a adak bir kurban olayım
Esmâ ilindeki ölüme hazırlanan İsmail"lim
aşkı kutsanmış bir âşık"ım ben sana
Ey istanbul

ne Mecnun"un Leylasi
ne Kerem"in Aslısı
adları silinmiş tarih sayfalarındaki onca âşıkların
baş kahramanı sen olan şehrim

tek yürek olan bir sevdasın bana
sen
ben.
sen ve ben

Ey İstanbul
bak yine maviliğe büründün
zargoşluk yaparım yanında
vuslata çaldım yüzünü


kalemimi ellerinde darağacı diye salladığında
ben yüreğimin sol yanını sana verdim
sustum sana
Ey İstanbul
Azrail süt beyaz kanatları sarmadan
deliverenlerinle sar beni
bırak çizilsin çorak coğrafyam
batsın dikenlerin bana
seslenmem
aşkından kör olmuşum çoktan İstanbul
sar beni
al beni koynuna şehr-i İstanbul"um

gordion
21/04/2011