Her aynada bir yüz unuttum
her kıyıda bir göz
bastırdıkça yanan yüreğimin üstüne ellerimi
iliklerime dek ürperdim
sıcak bir cehennem oldu dünya
anladım ki hiç bir mevsimde yeşermiyor acı
ve hiç bir acıyı alıp götürmüyor ırmaklar…

Gözleri öksüz bir çocuk gibi yaşıyorum şimdi
yedi kat yerin dibine düştü hayallerim
sevinçlerim uzak bir kıyıda rehin kaldı
sevdalarım dalgalı bir denizde...
hüzün kokuyor şimdi öptüğüm bütün maviler...

İhanetler kuyusu bu kuyu ahhh! Züleyha
dikenli teller yırttı yüreğimi
hergün böyle paramparça acılarla boğuşmaktayım
kör karanlıklardayım sesimi kimse duymuyor
gücüme gidiyor ihanetler, bu zindan, bu kör kuyu
tut ki, ellerimden bütün acılar ağlasın

varsın hasretler dağlasın, sevgiyle kavrulsun bu yürek
varsın çöle sürsünler öksüz gözlerimi
azad eyle beni ey zülfü perişanım! ..
ihanetine uğradığım dünyanın,
bütün kapılarını kapadım üstüme...
Yusuf’ gibi kuyulardayım
zindanlarda esir kaldı yüreğim.
yüzümü hüzne gömdüm
hüznü yüzüme
tut ki, ellerimden bütün bulutlar ağlasın...
utansın ihanetler....

bilmem bu kaçıncı kez hasretimi yaktığım
boyun büküp melül mahzun baktığım
acıları yıkadığım göz yaşlarımla...
ihanetler kuyusu bu kuyu ahhh! Züleyha
biliyorum inmemeliydim bu kadar derine
güvenmemeliydim insan oğluna bu kadar
kervan geçmez, kuş uçmaz bir kıyıda...

Azad eyle beni ey gözleri öksüzüm
sonbahar da geçip gitti
turnalar da terk etti bu diyarı
bırakıp burda beni umarsız,
son kervanda geçip gitti işte
vurdukça vur başını taşlara şimdi…

Bir şiir kaldı yüreğimde ihanet etmeyen
bir de sen gözleri öksüzüm
ağrıdıkça yüreğimi saran,
koruyan beni, soluyan...
ağladıkça ağlayan...

Örselenmiş bir geceyim artık
yıkılmış bir hayatın eteklerinde
her gün böyle hasretini yudumlayarak,
kanayarak geçip gidiyor günlerim
varsın acıyla bitsin bu masalın son cümlesi
ıssız kuyularda öksüz kalsın umudum
yeterki, vurmasın yarama bıçağını hayat
ömrümün en amansız telindeyim tut elimden
yüreğimde şiir ol ışıt beni
koru beni, sar beni, solu beni, anla beni...