Kaybolan yıllarımdır,
Yüreğime, kor halinde oturan...
Kaybolan umutlarımdır, içimi yakıp kavuran.
Geçti de bunca zaman,
Unutamadım geçmişi hiçbir zaman.
Nerde benim gençliğim,nerede..
Nerede hayaller kurduğum an.
Hepsi mi oldu yalan..


Şimdi kim getirecek,
Bana kaybolan yıllarımı.
Ne sevdam kaldı, ne de umudum baksana,
Benden çok şeyleri, aldı götürdü onca yıllar,
Artık, gelmez oldu gönlüme yazlarla baharlar.
Verin bana umutlarımı.

Umutlarım içerimde, bir,bir tükenmişken,
Zamanla,
Bir de felek vurdu, o zalimce tokadını.
Şimdi her şey son bulup, zaman yaklaşmışken,
Böyle mi olması gerekirdi.
O, kaybolan yıllarda bıraktım hayatın tadını.
Verin bana geçen yıllarımı.

Derler geldi zamanı,
Tutmuyor bu adamın bir yanı,
Kaybolurken, yeni umutlar bir, bir zamanda,
Alacak olan alsın şu canı.
Yıkanmak için sular kaynar, kazanlarda.
Azrail gelmiş bekler, canım için baş ucumda,
Kaybolan yıllarımdır, en çok bana dokunan.
Ölüm bana vız gelir,
Canım saten burnumda.

Sevdiğine doyamayan,
Güzellikle dolu bir hayat yaşadım.
Geçtim, zamanın karanlıklarından
Adım, adım.
Her adım atışımda, biraz daha bunaldım,
Aşkı tattım sevgiden ikmale kaldım.
Yetmez’ mi?
Göçmeliyim bu dünyadan...

Şimdi içimde ne sevda var, ne yaşama arzusu.
Ne aşk kaldı geçmişten ne sevda.
Bitti her şey.
Belliydi ölüm zamanın değişiminden.
Belliydi…
İçimdeki sevdanın bile tükeniverip gedişinden,
Bak bana bir kuru kemik kaldım.
Bitti tükendi gençliğim.
Dört kollu bir tahtadır ihtiyacım.

Gençtim.
Aşkı sevdayı gençlikte tattım. tattım ama,
Onu çoktan rüzgarlara ve sellere kaptırdım.
Hüsranı yaşadım bir gülüşe kandım.
Belki de o haklıydı.
Belki de seven gönlüm haksızdı.
Ama bir gerçek vardı ki, o sevdiğim vefasızdı.
Ben…
İçimdeki gerçek aşkta yanıldım.