çak şu kibriti hadi

yak bütün geçmişin karanlığını

alevinde yansın kötü tüm hatıralar

kırğın

yorgun yanlarımı yak

bu çokmu büyük yetenek sanki

kendini her gün

yeniden

umuda formatlamak



belki bir gün diyerek

yalnızca

bir iz bırak



yoksa

insanlık sahnesinin üzeri tozlanıyor

oyunu kendi yazıyor

kendinden oynanıyor

nasıl doyacak toprak daima aç kalıyor

her gün kaç kalp alıyor



kim aklını keşkeler üzerinde yürütmez

kimin keşkesi olmaz

ömrünce dilek tutmaz

kim beklentisiz

kim kimseli / kimsesiz

kim yalnız



hayat bu ya

haydi katlanma istiyorsan

çık istersen ruhum

hava yine kararıyor

güneş yoksa gölgen olmuyor



yarasa mağraları

timsah göletleri

kan içen vampirler

insan arıyor

büyülendiğim baharın yaprağı sararıyor

aklımda binlerce soru cevap bir bir

tut yüreğimizden sahip

gönlümüz kararıyor



benim sana soramadığım binlerce nedenim

her saniye gelenim

durmadan gidenim var

ben yaşıyormuyum sahip

yoksa

sanıyormuyum.........................