3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
988
Okunma
Ufak bir erkek çocuğuydum sadece,
Ve tek eğlencem çamurdan arabalardı…
Kumdan yapılan kalelerde
Prensesi arıyor;
Prens oluyordum!
Yağmur yağıyordu üzerine,
Tüm uykularımın
Ve en derin yaralarım azıyordu…
Hiç düşmemiştim toprağın üzerine,
Dizlerim hiç kanamamıştı;
Ama,
Hep acıyordu bir yanım…
Önlüğümün maviliğinde bir beyaz vardı;
Ve düşlerimin pembeliğinde,
Bir siyah…
Ufak bir erkek çocuğuydum yalnızca,
Ve tek sevdam annemdi…
Şimdi resimlerde kalmış anılara üfleyince;
Hala annemi görüyorum.
Bana her zamankinden daha sıcak gülümsüyor,
‘Seni özledim’ mi diyor ne?
O ne diyor bilmem ama;
Ben seni çok özledim anne…
Cevap Yaz