tutuşan sabah ha yanan geceden di alev

haline küskün mahsun

bir kıvılcım ile yakılmış

gönül dolusu gül düşmüş yer yüzüne

ateşi söndürecek ateşe muhtaçtı zaman



bütün zamanların içersinden çekipte çıkardığım

bir tek zaman vardı

o gülün arza düştüğü o an

şehadet söndürecekti yer yüzündeki yangını

ve gül düştü



anda bütün mevsimler bahar oldular

sönüyordu yer yüzünde yangınlar

çünki

evlat ayrılmıştı ikiye

kız kızgın kıza kızgındı zaman

vesvesenin kulakları çınlattığı

çirkin naraların yer yüzünde atıldığı an

ve gül düştü



hayret makamından seyredilecekti zaman

asırlar boyu yara alan nas

gönülden yaralanan insan



yer gök arşı alâ

en rahmetin en merhametin

en övülenin düştüğü an

yer yüzüydü kanla yıkanan



kaybedilmiş insanlıktı mumla aranan

ve gül düştü



ey gül seni övebilecek bizde hangi söz var ki ! ?

sen en güzel olan sen rahmet

sen rahmet kılınan kainatın sultanı olan

sen en merhametli adı AHMET

adı MUHAMMET s a v her an anılan GÜL

en kutlusu sensin.!



gül sana açılır gönüller sana .!