17
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1424
Okunma

bahar genç bir delikanlıidi
yaz onu birden alevlendirdi
sonbaharda sarardı yaprağı
canı ihtiyar ediverdi
sonra kış düştü yüreğine ve
yerine gidiverdi
sonsuz
var edilmişti birkere
yokluğu yoktu zaten
kimdi zamanı tutan alnının ortasından
yer yüzü haberdardı zaten üzerindeki buluttan
küçük bir dalgınlıktı aslından koparılan
hala herşey aşikar akıllı koparamadı kendisini
ölüm sanısından
ruhunun yeminidir gördüğün bütün mevsimler
kaç sadaka vereceksin
kaç fakir doyuracaksın
kaç yetim okşıyacak ellerin
seni ateşe düşürecektir ancak
bozduğun yeminlerin
kendini kandırmaktan başka nedir
sonu gelmez hikayelerin ?
ey kıblem seni bizmi şaşırdık
hangi yöne baksa sana dönüktür insan
5.0
100% (13)