_İnsanoğlu hillebazdır,kimse bilmez fendini..
_ Kime iyilik edersen sakın ondan kendini…(anonim)


Gönül dostun arar,baharda kışta,
Aramazsa yaşı,döküver dostum,
Yorulmadan yürü,düzde yokuşta,
Dikenli yollardan,kaçıver dostum..

Sözünden bilirim,gönül ehlini,
Gözünü kırpmadan,yapar cehd’ini,
Esirgemez senden,tadlı dilini,
Ballı kelamından,tadıver dostum..

Kimi arı gibi,koşar çiçeğe,
Kimisi fesatça,döner kösteğe,
Kimi insafsızca,asar merteğe,
Kemendi boynuna,takıver dostum..

Kimi bülbül kimi,muhabbet kuşu,
Yüzünde tebessüm,içinde huşu,
Alıpta sırtına,dimdik yokuşu,
Yoruldum demeden,çıkıver dostum..

Kimisi ardından,kuyular kazar,
Kimisi,yürekten,nameler yazar,
Yalandan ar eder,terleri süzer,
Doğruyu alnından,öpüver dostum..

Vaktini harcarsın,gece gündüzlü,
Kimisi candandır,kimi kem gözlü,
Kimisi riyakar,.kor iki yüzlü,
Leşini kuzguna,atıver dostum..

Hilebazın kimse,bilmez fendini,
Uzak durup sakın,ondan kendini,
Güvenme dost diye,yıkar bendini,
Durgun yataklarda,akıver dostum..

Yüksekten bakarlar,yürek kibirli,
Bakışları zahir,mar’dan zehirli,
Çözmeye uğraşma,hesap cebirli,
Gönül duvarına,çarpıver dostum..

Gerçek dost ararsan,uzakta değil,
Hak’ka doğru yol al,fanileri sil,
Dünya malına da etme hiç meyil,
Göğsünü Rahman’a,dönüver dostum...