Tam da güneş batarken geldin düştün aklıma
Rüzgarın esintisi mırıldanıyordu sanki adını kulagıma
Yanık resimler saçılmıştı odamın dört bir yanına
Ve ben zor duruyordum hayata inat son bir kez daha ayakta
Değneklerimden habersiz,dogustan engelliymişim ben fani dünyada..

Şimdi actıgın yaraları sarıyorum bir kösede
Ne kadarda uzun mus bu ayrılık bulamıyorum bir care
Müebbet yedim sanki kurtulamıyorum senden yine
Dertlere bir derman bulamadım çok karanlık bu gece

Bak işte bir yıldız daha kaydı gökyüzünden
Tam da burasıydı hatırladım işte senin yüzünden
İçimden birer birer yok olup gidenlere mi..
Yoksa silinen dünlerimemi yanayım üzüntüden

Şimdi kalkıp gitmek ne kadar kolay geliyor insana
Nereye gideceğini bilmeden ölece apar topar
Acılar son bulacak mıs gibi aldanıp gitmek serzenişle
Ne kadar da kolay gelirken ben bataklık misali saplandım sanki yokluguna..

Sen varken hayatımda bilmezdim rüyaların kıymetini
Şimdi her defasında yumdugumda gözlerimi seni görmeyi diler oldum
Bilmezken hayallerin degerini
Şimdi tek basıma hayallerde yaşar oldum..

Artık önemi varmı dır ki aşkın bende
Aşktan aşkın bıraktıgı ne kaldi ki arda
Zamanın büyüsüne kapılıp geçen sadece onca An’a
Bakıp bakıp aglamaktan başka varmı ki..yapacak bir cok sey..AslA!!