bu son gecem bu son şiirim
giderken azrailin peşinden

içimden dökülen seni yazıyorum kaldırımlara,
bana hüzünle bakan gökyüzüne,
gözlerimden dökülen seni yazıyorum

içimdeki mayınları patlatıp gittin
sana kördüğüm kalbimi ebedi ateşlere atıp giderken

sana koştuğum yollar sensizliğe çıktı ne çare
kavuşamadım hayallerime, kavuşamadım deniz gözlüme..

denizler kudurdu hıçkırıklar sardı kıyıları
içimde ki seni yaşarken,
sensizliğin vurduğu bu saatlerde

şimdi..
gidiyorum adım adım içimdeki mahşere
sensizliğin yaktığı cehenneme gidiyorum

hüzünleri yükledim paçaladığın yüreğe
mutlulukları sana bıraktım
kahkahalarında adımı anarken
gözlerinden süzülen mutluluk yaşların olsun..



yoksun olmayacaksın biliyorum kısalan ömrümde
içimde ki denizde savrulurum bir başıma sensiz çaresiz
sensiz çaresiz ölüme koşarken....


mecnun olmaktı beni korkutan
leylasına kavuşmadan yandıda gitti...
ferhat olmaktı beni ürküten
deldiği dağlar altında can veren
kördüğüm sevdama ne demeli
yaşamaksa seni sevmek ben hiç ölmedim ki..

sensizlik ölümse ben hiç yaşamadım ki
cansız bedenime verdiğin canımı aldın gittin
ruhsuz bedenime verdiğin ruhumu aldın da gittin...


CANKALBİME
KALBİM_KÖRDÜĞÜM
RAİF ŞEFKATOĞLU