Lise birde tanıdım seni
Yıl ikibin beşde
Anıtın önünde oturuyorduk
Mecburiyetci caddesinde

Yanımda dostum ramazan vardı
Arkadaşlarınla geçtin önümüzden
Anlamıştım liseli olduğunu
Eteğin kısa ve dardı
Yakan da mor bir kıravat
Saçlarınsa portakaldı

Üç yıl takip ettim ardından
Ne zaman caddeye çıksan
Tanırdım saçlarından
Saçların ne uzun ne kısa
Ne sarı nede siyahdı
O sadeece dallanıp budaklanmış
Portakaldı

Geçen yıl tanıdın beni
Mağazanın önünde dururken
Eline tutuşdurduğum şiirden
Yıllar sonra öğrenmişdim adını
Gülben

Kızma portakal demiyorum sana
Saçların kızılın rengiydi
Her sabah gönlümde doğan
Akşam güneşiydi

Dün seni aradı gözlerim
Gidişinle uşak sokakları öksüz
Bu cadde sensiz kaldı
Seni uzaktan izlemenin
Bir tadı keyfi vardı
Öğrendim taşınmışsın buradan
Saçlarınla portakal
Unuttun beni demedin hoşçakal

Recep Özdemir