0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
845
Okunma
Sokağa çıkınca ilk önce duraklıyorum, menzilim nire,
Az sonra orayı unutuyorum, bakıyorum güzelliklere,
Kedilerle köpekleri saymıyorum, sabit zaten onlar,
Biraz yürüyünce bakıyorum ki çiçek açmış ağaçlar...
Ağaçlar bembeyaz, yeşilliklerle karışmış onlar da,
Başka çiçekler de var, öbek öbek olmuş toprakta,
Rengarenk bir bahar, müjdeler veriyor sanki bana,
Rengarenk hayat, bazen muzipleşip şaka yapsa da...
Doğa canlanıyor, yeşillenip pembeleşiyor, gülümsüyor,
Ben de gülümsüyorum, doğayla iç içe mutlu oluyorum,
Hayat böyle değil midir; rengarenk ve desen desen,
Bizler de öyleyiz, bazen üzülsek de hep gülümseyen...
