Böyle bir Nisan akşamıydı
Bahar kadar gençtik
Dağlar gibi yeşil
Dizdiler tek sıra “ kapı altında”
Söndü ışıklar merdiven boşluğunda
Başımda bir çuval
İçinde ben
İçinde kedi
Vurmayın diyordu bir tanıdık bir ses
Meğer ilk vuran o imiş
Dostun puştunu
Kalleşin postunu orada belledik.

Yoktu kedinin benimle bir sorunu
Benimde yoktu aslında
Onun çığlığı korku
Korkusu refleks
Refleksi pençe
Pençesi bıçak döşümde
Bir on dakika daha sürse ölürdüm de
“ Hanya’yı Konya’yı “ orada belledik...

Gardiyanları severdim
Hoşlanırdım kedilerden
Kovardı zorla çağırdığım misafir uykularımı,
Kuledeki askerlerin mutat düdükleri ama
Nöbetçilere kızmazdım
Akşam sabah ekmeğimi aşıran arkadaşımı severdim
Hatta ismini şaşkın sosyalist koymuştum
Her şey hakça olacak der gibi
Çalarken günlük nafakamı gözlerime bakardı dik dik
Metruk bir binanın altında düşü gönlümde
Gönlüm gökten uzaktı
Fare ile ahbaplığı o günlerde belledik...

Geceleri anasını sayıklardı
Yan hücrede bir solcu çocuk
Ben onu o beni sevmezdi
Bazı sabahlar kötü küfürler ederdi
En çok;fareye sosyalist dediğime bozulurdu
Demek ara sıra muhabbetimi dinlerdi
Sonraki günlerde , aylardan sonra
Beni ilk kez o güldürmüştü
Hamam böceğine ülkücü demişti
Biz gülüşleri ödünç vermeyi oralarda belledik...

Geldiler bir sabah yüzü maskeli adamlar
Bütün sesler sustu
Musluğun çağıltısı ışığın gürültüsü
Hatta karanlığın sancısı sustu
O benim vakitsiz kıldığım namazların dualarını,
Ben onun ana,ana diye sayıklamalarını dinlerdik
Seherdi sanırım uykudan uyanırdım
Nefesi yakın komşumdu
O içinden ben içimden gözü yaşsız ağlardık
Gitmişti maskeli adamlar yalnızdık
Ölmüştü sosyalist fare ülkücü hamam böceği
Biz canlar için yas tutmasını oralarda belledik

Bütün tarlalar bizim !
Bütün izbeler,çileler
Bütün hücreler bizim !
Hala inadına ülkücüyüz
İnadına solcuyuz
Ve inadına insan
İnadına baharız
Ve inadına yeşil.!

Derler ki bilenler öz geçmişimizi
Biz sonsuza kadar gülmeyi
Güldürmeyi oralarda belledik…