2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
4875
Okunma
Kalp dedigin bilir imkansizlik siirini, bilirde
ya gözlerim; en yarali yerim benim.
gözlerim gözlerinsiz kalinca, ben sabahi nasil ederim.
kararmaz mi bütün dünyam bir ömür..
ya nasil ögretim sendeki imkansizligimi ellerime
bir an bile kavusamayan ellerimiz..
nasilda yikmakta bunca seyi ne tuhaf.
oysa benim basim en cok senin gögsüne yakisirdi..
basim ki tam omzuna yatmakti...
ben artik bu yetim basla hic bir hayalle aglayamiyorum.
sonra boynum; ki dalindan düsen bir yaprak,
mevsimsiz sürgün yedim senden ayri bir ömre dogarak..
insan yalniz kalbiyle sevmezki,
unutmaya ilk ordan baslasin
unutmak kör kuyu, dipsiz karanlik.
nerden baslamali unutmaya bilmemki,
senden basladim unutmaya kendimi...
5.0
100% (1)
Cevap Yaz