1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1237
Okunma
Tutuşturdum Kerem’in içindeki ateşi,
Gurbet pınarlarında yıkadım sonra onu.
Ellerimde Aslı’nın saçındaki güneşi,
Sonra verdim onlara bildiğiniz o sonu…
Çünkü korktum bu hasret o gerdekle biterse,
Kalırım bu ovada tek başına ve yalnız.
Ve Kerem Aslısıyla İsfahan’a dönerse,
Her gece kaç aşığın tellerinde ağlarım?
Şimdi Kerem külüyle yüreğime gömülü,
Aslı düğümlerini çözüp gönlüme yatmış.
Gözyaşımla sularım her sabah bu çift gülü,
Ko desinler; ‘Erciyes zâlim çıkmış, aldatmış!...’
MUHSİN İLYAS SUBAŞI
5.0
100% (2)
Cevap Yaz