Aslında,
Sen seni sevdin
Ben beni sevdim.
Biz diye bir şey olmadı ki
Güzelim.
Biz sevgiyi sevdik de
Bunu bir türlü bilmedik
Yalan yanlış düşüncelerle
Kendimizi yüceler yücesine
Çıkarmayı denedik.

Olmadı, olamazda
İnsanız;
Kadın Erkek
Seven sevilen
Aynı şey değil miyiz?
Biz sevmeyi sevdik ki
Bunu bilmemek için elimizden geleni yaptık.

Neye yaradı
O göklere çıkardığımız,
hani hiç ayrılmazdık biz.
Yalan mıydı
Onca söylenilen şey
Hani her şeyim diyordun ya
Bende öyle senin gibi seviyorum derdim.
Hani nerde o büyük sözlerin
Meğer bir kendini sevmişsin
Ben bir kendimi...
O ellerimizle şekil verdiğimiz
Karşımızda bir heykel gibi yontulan
Ben, sen
Ayrı ayrı gözlerle gördüğümüz sevgililer.

Yok inanmıyorum,
İnsan kendileyin ölçü koyamaz sevmeye,
Kendileyin neyi seveceğine
Sevmeyeceğine.
Bir ömür boyu sevsen ne olur
Belki o seni
Kötülüğe çağırıyor
Belki de sen onu.
Nerden bilirsiniz siz,
Siz kendinizi yaratmadınız ki.

Evet,
Hiç Yaratan yarattığını bilmez mi?
Ne kadar cahiliz.
Biz yari sevmeyi o kadar büyüktük ki...
Sanki ben sevme diyorum,
Sev elbet, sev lakin,
Bir çiçekle bahar olmaz
Bir çiçekle bahar başlar güzelim.
Haydi her şeyi yerli yerince
Allah’ın sev dediğince sev ki?
Üretilsin sevgin.
Tüketmeyin ey çılgın aşıklar birbirinizi
Ne kadar sürer sizin o cicim aylarınız
Bir çeşit sevgiyle ne kadar yaşarsın
Sevgi türlü türlü
Hepsinden azar azar
Gönlüne yedirmelisin.

(Nisan 2011 İstanbul)