Değildir dünyaya içinden yanık,
Kurumuş vicdanı, nefsine yenik,
Akıldan piyade, sözde uyanık,
Hep bana, hep bana sana yok dedi.

Asıl fedakarlık varı pay etmek,
En güzeli doymaz nefsi kör etmek,
Var mı öyle dostu, dostluğu satmak,
Bir lokma ekmeğe bana çok dedi.

Sefa, saltanatçı ağaya nefret,
İçinde gayret yok hep diyor sabret,
Kendi yer bana der, haline şükret,
İsyanla haykırdı defol çık dedi.

Bu dünyanın türlü nimeti bize,
Durmak bilmez gece ile gündüze,
Ölüm var unutma lüzum yok söze,
Çok bilmiş ukala bana yok dedi.

Kazanması zordur paylaşmak güzel,
bu dünya kimseye değildir özel,
Kendi hayalince okuyor gazel,
İsyan ile sen kendine bak dedi.

Vardır ölüm nere gider inatla,
Kuş uçarmı dedim kırık kanatla,
Dedi bana boş laf, hadi kanıtla,
Benim bu sözlere karnım tok dedi.

Veysel der ki;Adem oğlu inadı,
Yarına çıkmaya yoktur senedi,
Bilmez ki dünyaynın fanidir adı,
Sana haktır ölüm, bana yok ded