İnsan çeşit çeşit , dünya bin halli,
Fanidir ölümlü, gidişat belli,
Bak şu büyük dile kendi zavallı,
Akıldan delinin zoruna bakın.

Kendine teselli dünyanın varı,
Unutmuş ölümü boşuna zoru,
Yalana odaklı, gerçeğin körü,
Yaşayan ölünün zoruna bakın.

Dedikodu koğu, gıybet taşıma,
Benim böyle şeyler gitmez hoşuma,
Yapma dersin, der karışma işime,
Akıldan delinin şerine bakın.

Anlayana dünya cennet bilene,
Ne mutlu ki hoşça yüze gülene,
Konuşsada sorsam birde ölene,
sırat köprüsünün yoluna bakın.

Dünya insanların geçici hanı,
Beden çile çeker gariptir canı,
Düşünmez yarını, unutmuş dünü,
Dünyanın dikenli gülüne bakın.

Şöyle bir düşünüp bir düşe dalsan,
Ehli kamillerden nasihat alsan,
Eğer ki Tanrı’ya iyi bir kulsan,
Gerçeğin bilinen sırrına bakın.

Şairim ne yapsın isyanla yazar,
Gerçekçi yalanlar yemini bozar,
Şair garip Veysel bu işe kızar,
Tanrı’nın yalancı kuluna bakın.