ey! aynalardaki özüm
ey! tablolardaki gözüm
ve ey! içime sürgün yönüm

seslerin çınlıyorken hala bu tenhalarda
ben hangi rengin gezginiyim

sılaya dönmek için
çoğul pencerelerden geçtim
çok yakından gelen o garip sesler
içimden gurbete

gurbet ise güneşe asılı kalmış bir bahçede
...’ki o bahçe uçmaya hazır nice kuşlara evdir,
damı pul pul olmuş, kapısı perde’

...’yarım kalmış elmalarla dolu o mekân
içi sır dolu bir divân’
söyle bana söyle

gece görüş mesafesinde
gökyüzüne serdiğim
o ışıltılı yıldızlar
sana kucak açmışlar

dalıp gittiğim aynalarda yüzüm
...’izini sürdüğüm bir kördüğüm’
hangi tarafından baksam
mumun gölgesine damlayan
kök salmış koskocaman bir közüm

sözler serpilmiş renksiz o taş yollara
her kelimesinde gerçeğin masalsı imgeleri
ve cam gibi saydam hikayesi var

atlastan yapılma küpelerim
dilsiz hayallerim
hangi tarafından gitsem
üstüste binmiş ayak izlerim
....’aynı yolu kaç defa geçmişim’...

dönüş için zamandan ve mekandan vazgeçip
köprülerden hasreti, özlemi, sevinci geçirdim

asma yaprağından düşler sarıp
kozalardan evler kurdum
...’dumanları üzerinde’
söyle bana
söyle
yolun ucu nerede

hatıra defterimin kokulu yapraklarında sakladığım gençliğim
ve şiir yoluna ışık tuttuğum ilk kelimelerimle
dikenli yollarından güle varmak için
daha kaç yoldan döneceğim

karışık bir rüyadan
çıkar gibi gerçeğe
geçmişten bu güne
savruluyor bütün rüzgar gülleri
ve kapılar açık kalmış
bu yüzden dönüyor
bütün yollar gurbete

ey! aynalardan geçirdiğim
düşsel mavilerde gezdirdiğim
ve yoluna bir ömür tükettiğim
seslerin her ton çalıyorken halâ kulaklarımda
ben hangi rengin gezginiyim

söyle bana
söyle
daha kaç yoldan döneceğim.


Nurten Boz Hürel

Ümraniye Belediyesi Yol ve Seyehat konulu yarışmasında çıkarmış oldukları kitapta yayınlanan şiirim...