Yağmur olmalısın;
Şemsiyelerin altında korunmaya çalışmayacağım,
Her bir zerresini derimin gözeneklerinden içeri alıp
Yudum yudum sarhoşluklar biriktireceğim...

Rüzgar olmalısın;
Yüreğimde bunca sevda pınarları çağlarken,
Dal da olsam akıntında gezinip
Kopmak pahasına sürüklenmek isterim,
Kök saldığım yerlerden...

Sevda olmalısın;
Adım adını adımlarının esaretinde
Hecelerken...

Adamım olmalısın;
Hasretliyken böylesi kadının olmaya,
Göğsünde uyutmalısın.
Sevdiysen eğer beni bunca
Bekleyişleri dizdiysen saman yoluna
Kendini ömrüme adamalısın...

Kararım olmalısın;
Soru işaretlerimi,
Kancalarından kopartırcasına...

Ve sırılsıklam,
Ve deli gibi,
Ve uğrunda ölünecek kadar;

Sevdiğim olmalısın;
Tanıdım işte en nihayetinde
Sen ‘o’ olmalı,
‘O’ beklenen olmalısın...

Bırak,
Sevdan da duraklayıp,
Bir daha hiç hareket etmemek üzere,
Gözlerinin neminde yosun tutayım.

Ben ‘o’ insan olayım bırak,
Ve sen;
‘O’ olmalısın...



Elif SEZGİN