Eşref-i mahlûkatsın böyle yazar kitabın,
Bir damlalık söz yeter, dile nehir gerekmez.
Çareler bulur sana özündeki mehtabın
Nefse zincir vurursan, cana mahir gerekmez.

Anlık heveslerine dermanınla koşmazsın,
Çoğalan eyvahlarla meclisinde taşmazsın,
Sükût eder mevsimin, yangınlarla coşmazsın,
Huzurları sunarsan, asra zehir gerekmez.

Arzuyla toplatırsın sakilerin meyini,
İniltiyle çalarsın meclisinin neyini,
Zamanında dürersin gözlerinin çiyini,
Yanmaz dudağın o an, gönle iksir gerekmez.

Üşüyen kaleminde ısınır kor laleler,
Daima zikir döker dildeki şelaleler,
İçindeki hevesle diner bütün çileler,
Bir gün servet bulursun, kalbe fikir gerekmez.

Ey pervane dertlenme, kalmazsın bağda yetim,
Huzurları bulursun neyler geçerken taksim,
Yarının hüsran olmaz, gülersin mevsim mevsim,
Cenneti yakalarsın, sana şehir gerekmez.