32
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2136
Okunma
Şiir, vatanımın yetim çocuğudur. Yüzüne baktıkça ağlamak gelir içimden. Durup da karşısında "baban öldü" deyiveremem. Avutmaktan başka da çarem yoktur ama. "İçerde"ki arkadaşlarını manavdan soğan almak, buzdolabını ayağıyla kapatmak gibi tuhaflıklarla yad eden şair (!) lerimiz oldukça da "Vatanımın yetim evladı" hep mahzun olacaktır. YAZDIĞIM "ŞEY" E GELİNCE BU BİR ŞİİR DEĞİL, BİR İSYANDIR. YETİM ÇOCUĞUN DİLLENDİRMEK İSTEDİĞİ BİR İSYAN
Küçük bir kırıntıydı dişimin kovuğunda şiir.
Usulca çıkarmalıydım onu
kırmadan, dağıtmadan.
alt tarafı bir kürdanlık işi vardı
sahi onun ömrü bir kürdanlıktı da
şiirin şairin ömrü ne kadardı peki
neydi şiir
şair kimdi
"gözlerin gözlerime değince"
hatırlayıverdiğim bir
oyalamaca
mı?
yoksa şiir bir oyun muydu
öylesine oynanan?
aciz mi kelimeler
meramımı tarifte
yoksa "bilmezdim şarkıların bu kadar kifayetsiz" oluşunu
tadında mı?
sahi
bizim kırıntıya ne oldu?
yoksa içtiğim bir yudum sudaki
tek kirli taraf
o muydu?