Yaş almış beş, geldik yolun sonuna.
İnişe, geçtik,
Her gün, biraz daha yokuştan.
Vücut yorgun, gönül yorgun,
Yüzlerimdeki, derin çizgiler zamanlardan,
Çektiğim acılardan.
Gözaltlarım mosmor, çoğalıp durmakta çizgilerim.
Geçemez oldum, eskisi gibi aynaların karşısına.
Nedendir, şu gözaltında çizgilerim,
Her birinde, bin ah var der,
Sorarsan ona.
Ve acılarla hayallerle yaşamak öldürmekte,
Beni gün be gün yaşlandırır biraz daha yaşadığım zaman.
Ölümün kokusu gelmekte, duyarım,
Yaklaşan, zamandan...


Ne aşk var ne meşk var,
Yaşlı, kalbimde.
Ne de yürekten seven bir gönül var.
Zaman denen yıllar, çaldı hepsini benden.
Hazana döndü, gönül bahçem.
Ne güller açar oldu,
Ne de onu özleyen bülbüller
Öter oldu,
Gönül bahçemde…


Birer, birer kaybolup gitti dostlar,
Hal hatır soracak kimseler de, kalmadı onlardan,
Gitti, kimi geç kimi erken.
Hasret hicran ve hüzünlerle doluyum,
Ayrı kaldım, herkes gibi ben de,
Dost bildiklerimden...


Ey benim, vefalı gönlüm,
Bak sen’ de,
Kaybolup gidenler gibi zamana yenik düştün.
İnişe geçtin, sen de zirvenden,
Zamana karşı koyacak gücün yok senin
Şarkılar söylense, şiirler okunsa üzülürsün,
Ağlarsın’ da,
Yaşlar düşer gözlerinden…


31 Mart 2011-03-31
A.Yüksel Şanlı er
Antalya