…………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Ey Derviş

Ey derviş açlıktan etme şikayet
Tekkeyi bekleyen çorba içermiş
Derya kenarında kalma nihayet
Atı alan Üsküdar’ı geçermiş

Bir insanın doğru özü olursa
Hakkı ispat eder sözü olursa
Kendini görecek gözü olursa
Pirincin taşını görüp seçermiş

Hazreti peygamber bak ne söylemiş
Harabi de ona iman eylemiş
Dünya mezrea-i ahiret imiş
İnsan ektiğini mutlak biçermiş
________________________________________
Edip Harabi
…………………………………..
Edip Harabi: 1853-1917. İstanbul’da doğdu. Asıl adı Ahmet Edip’tir. Harabi mahlasından önce bazen, soyadını da mahlas olarak kullandı.

Küçük yaşlarda tasavvuf ve bu konudaki eserlerle ilgilendi. Zamanla kendi de şiir yazmaya başladı.

Çok genç yaşında, Merdiven Köyü Bektaşi Tekkesinde M. A. Hilmi Dede Babaya ikrar verip tarikata girerek Bektaşi olan Harabi yaşamı boyunca bu ikrara sadık kalıp, şiir ve nefesleri ile Bektaşi edebiyatının en güçlü ustalarından biri oldu.

Harabi’nin, kendi şiirlerinden oluşturduğu 570 sayfalık bir divanı vardır. Hece ve aruz ölçülerinde değişik tasavvuf, sevgi gibi konularda şiirler yazan Harabi, hiciv dalında da oldukça başarılı eserler verdi.

Harabi ilk şiirlerini Saadet gazetesinde yayımladı. Bunların dışında, yayımlanmamış birçok şiiri de Bektaşi çevresinde yayılıp ve sevildi. Yine birçoğu bestelenerek tüm Türkiye’ye yayıldı.
KAYNAK:© BeKa Sitesi
________________________________________
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-129-)(-)(-)(

Ey şair sevdadan yakınma bana
Seven, yar elinden bade içermiş
Sevdiği yâr için yanan bir yürek
Cananı uğruna candan geçermiş

Sevdiği uğruna dağı delen var
Sevdiğin saçından yanıp ölen var
Kızgın sahralarda çölde dönen var
Bu yüzden bazı gül kızıl açarmış

Neler sığar imiş aşk denen söze
Bir bilsen kimleri getirir dize
Katlanırmış yürek cilveye,naza
Gerçek seven aşık zoru seçermiş

Geçirir insanı saraydan köşkten
Ne ezgiler söyler dinlesen ışktan
Ağzı yanmış ise sevdadan aşktan
Bir güzel gördü mü hemen kaçarmış

Sevdiğin düşlermiş yalnız kalınca
Hayaller kurarmış öyle dalınca
Hele sevdiğinden haber alınca
Sevinçten çıldırır göğe uçarmış

Yalnız bir kenarda peşmude gördüm
Yavaşça yaklaşıp yanında durdum
Çok kısık bir sesle derdini sordum
Sevdadan muzdarip Şeyda,düçarmış

Kör imiş bu sevda gözü seçmiyor
Sevenin ağzını bıçak açmıyor
Bil ki Lüzumsuzun sözü geçmiyor
Şu gönül elinden yürek naçarmış

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz