son kuşlar da uçtu sevgili
içimdeki yazdan kalma zamana aldanma
çoktan yüreğime ayaz düştü
belli belirsiz bir yol ayrımı bu
bir yanım kalmaktan yana
bir yanım göç te

artık buralar da kal gitme diyecek
hiç kimse yok hiçbir şey de yok sevgili
eksilmelerim de çoğalmalarım da
seninle imiş meğer
şimdi hepsi bitti

mahşeri bir yalnızlık
bu içimde hapsettiğim
gittikçe susuyor sessizleşiyorum
aslında pek şikayetçi de değilim
bilirsin öteden beri
bir parça yalnızlığı severim

ahh birde şu söz dinlemeyen
zaman tanımayan
vakitli vakitsiz gelip çöreklenen
sol yanımda ki sızı da olmasa
işte o vakitler çaresizce
sığınacak liman arar dururum sevgili

içimde titreyen son ışıkta
gidişinle söndü sevgili
artık geceler haram geceler katran kara’sı
ve gündüzler koşulsuz bir mahkumiyet içinde
ne dünya bana ayak uydurabiliyor
ne ben dünya’ya
yüreğime ayaz düştü sevgili
yüreğime ayaz