Belki bir gün anılarının arasında görürsün beni
S+d başlıklı bir gizemler kitabı olarak elinin altında
Titreyen parmaklarınla bir bir çevirirsin o kitabın yapraklarını
Küllenen hatıraların tozu nefesinin titreşimi ile uçuşur ellerinde
Yaşlanan ömrünün belki de son anları olur o anlar ahubakışlım
Sana yazdığım şiirlerin sözcükleri yaşlı kırışık dudaklarından
Dökülmeye başlar uzay boşluğuna o an tek tek harfler halinde
Gözpınarlarının akmayan yaşları çöle dönmüş olur belki de
Acımasız kalbinin o gün belki de ilk kez yandığını duyarsın gerçekten...
Sevmenin anlamını ne yazık ki geç öğrenmiş olursun o gün
Ne yazık,dönüşü olmayan bir yol uzanır olur gözlerinin önünde
Zorunlu istikamet olur artık önündeki uzanan yol, yoktur dönüşü
Öyle bir zamandır ki o ömründe tükenen anlar, yalnız ve de yorgun
Binbir pişmanlıkların yumak olduğu, yitik sevdaların harman olduğu
Dönüşü olmayan yolların, yanlış kararların sebep olduğu bir geçmiş
Sevgisiz yaşamların başına balyoz gibi indiği bir ömür olmuştur şimdi
İşte böylesi bir yaşamı tatmak değilse isteğin iyi düşünmelisin
Pişmanlıklar, dövünmeler, gözyaşı olmasın dersen hayatın...
Gel, henüz yola çıkmadan, son dönemeci dönmeden, gemileri yakmayalım
Seni bilmem ama ben yüzmeyi de bilmem, sevdamla ölürüm amma
Amma buna ne gerek var ceylan gözlüm, delikızım, kadınım...
Sevgi sevgi yaşamak varken bir ömrü ayrılık ve hasret akıl karı mı?
Onun için son kez, evet son kez daha düşün diyor kalbim.
Sen de kalbini dinle, biraz sevgi varsa içinde bu sevdayı hançerleme.
Söyledim defalarca... İşte yine söyledim. Karar senin...
Seni seven kalp bak nasıl yalvarıyor dinle, beni bırak
Bırak beni işstersen... Onu dinle ne olur.
Sonra gözyaşlarını silecek mendil de, el de bulamazsın
Söyledim son kez daha bak...
Söylemedi deme.

27. 03. 11
Suat TUTAK
(Son şiirlerimden)