Senin pak varlığın da, candan canıma derman
Felekte yazıp durdu, benim kalbime ferman
Naz ve cilvenden bıktım, çekmem senden eleman
İrem baçesinden de, düştük külhana aman

Yokluğun çöker üste, yüreğimi hor boğar
Yakıp yıktın benliği, kalbi hicranın oğar
İdrak bozuk kişi de, zor terakki doğar
Mazhar olamaz cahil, her güzeliği kovar

Arz gerçeği haykırır, kör gözler de göremez
Gıpta eder hep tembel, gerçek mala eremez
Kadim dostlar sürüldü, dert ortağı türemez
Şek sarar her bir yandan, aydın ruhlar üremez

Tahassür çabuk bitsin, vuslat ömrünü biçsin
Yaşam mezar olursa, suvaktan nasıl içsin
Hep düşer bizden varak, bütünü bozan gitsin
Kopma sen iffetinden, itsin çamura itsin

Agah olup kaçmalı, hakk yola ulaşmalı
Ram da kalmasın yürek, hür gönülce aşmalı
Mecâl artmalı er de, metruk cennet olmalı
Zeval olmasın hayat, dünyan yıkılmamalı

Câm-ı lebin de zemzem, bırak da gönle insin
Yaradan aşkına Nûs, yürekte aşka pişsin
Firak güzel de olmaz, Allah gönlünce versin
Düşmesin Har-ı aşka, yolu gerçeğe ersin...





(28.03.2011)AZAP...