Anadolu’ nun ortasında bir şehir,
Ortasından akıyor, Porsuk diye bir nehir,
Tüm güzellikleriyle tatlı bir sihir,
Örnek olmuş yurduma can Eskişehir.

Sakarya Ovası’nı tutmuşlar mesken,
Sanayi ve tarıma olmuştur eksen,
Bahtiyar olursun çibörek yersen,
Tadına doyulmaz can Eskişehir.

Hak yolundaki Yunus’un diyarı,
Orman ile bozkır dolu civarı,
Merttir insanı bilir namusu, ar,ı
Aşktır kalplerde can Eskişehir.

Seyit Battal Gazi dağıtmış, adalet,
İnsanı çalışkandır bilmez rehavet,
Ilim yuvasıdır, yoktur cehalet,
Dillerde şarkıdır, can Eskişehir.

Şeyh Edebali yetiştirmiş Osmanı,
İnönüde yok etmişler düşmanı,
Görmek gerek bir ilkbahar akşamı,
Ne güzeldir inan can Eskişehir.

Beyaz altın derler lüle taşına,
Doyum olmaz ekmeğine aşına,
Gelinleri taçlar takar başına,
Umut olur kızlara can Eskişehir.

Adalar diye bir yer var, sanki Venedik,
Sandallarla çay üstünde gezerdik,
Düşen düşmanıma yaren olduk, gülmedik,
Melhem olur, yarana can Eskişehir.

Anadolu bozkırına getirmişler, bir gemi,
Hamamlar şifalıdır, değiştirir genleri,
Huzurla dolarsın, geçirirsen bir geceni,
Sırdaş olur, sana can Eskişehir.


Anıların canlanır, gezsen, Aşk-ı Şehri,
Tatlı bir bade diye içersin, inan zehri,
Yaz bahar ayında hasat eder zahiri,
Ekonomiye dal olur, can Eskişehir.

Zamanında yurt edinmiş, Etiler, Frigler,
Tarihine baksan, yaşanmış ilkler,
Son kiracı olarak yerleşmiş Türkler
Yuvadır halkıma can Eskişehir.

Tatar, Türkmen, Çerkez yaşar kolkola,
Akıllıdır insanı, sapmaz ters yola,
Yolun düşüp, buralara verirsen mola,
Sana kucak açar can Eskişehir.

Erol OKUTAN