Yüreğindeki aşı pişirip,
dörtlüklerle bana servis
edişinle birlikte;
ruhumun damak tadı değişti
gündoğumundan sonra
güneşin alnını
elimin tersiyle yokladım
anladım ki senin de
ateşin yüksek.

sokakları dolduran;
Koskocaman yanlızlık
biz değiliz ki sadece..
sınırlarda mayın döşenmiş
ne korkular var oysa!

Biz bizi sorgularken,
bir yandan da
bizden bir adım önde
gözlerden ırak
sarmaş dolaş,
dudak dudağa paslaşan
ne bekleyişler var sahalarda.

senin seranatların eşliğinde
özgüvenini kazandı yine
cesaretin oku..
yayından fırlayıp,
izbelerde kederi yudumlayan kadehleri
kırdı geçti de;
içindeki kırmızı rengi kırılıp dökülmedi

isyan vardır, isyan!
güvercinlere atılan yemlerde
hep her yerde kulakları
sağır eden vurdum duyulmazlıklar
yüzünden
dağların döşüne vura- vura
ağıt yakan sevdalının kurşunları
düştü, ömürden ömür alarak
hayatın merkezine

tanrı kadar da olmasa,
güçlü bir aşk hayalinin
özleminden
titrer, titrerse mum alevi

gözlerinin ıslaklığı
gökyüzünün teninden
sabah olunca
uzaklaşır yıldızlar

bakışlarının dokunan sıcaklığı
yokluğunda oruçlu
ve
bu ikilinin mehtap
altındaki duruşundan aşar
güvensizlik korkusunu

denizi çoşturan
o medceziri görüyorum
sensin.!
sensin değil mi?
durgun suları azdırıp
tufanlara sebep olan,
senin özel sesin değilmi?
saklandığı yerden kadınlığımı
ön plana çıkaran..
ben seninle aşka
yeniden kayıt olmuşken;
aşk malikhanesine
senin de ismini yazalım
gel en baş köşeye

Senem Erdem