Düş’müş meğerse hayat,ya düşensin, ya düşte
Düş kurmakmış yaşamak,anlarsın,hele düşte
Düşün ki, seni sever,yok ondan başka düş’ün
Düşerken seni vuran,kimdir acaba ? düşün

Düştüğün düşte bile,kahraman sen değilsin
Düşlerin kabus olur,pembe sanılan düşte
Düşenden beklenilir,her zulüm’e eğilsin
Düşenin dostu olmaz,diyelen de, bu işte

Düşündükce,bir düş’ün,figüran’ı olursun
Düş’e,düşolur yolun,rol’ü hazır bulursun
Düşer,perçem yüzüne,ay yüzlü sevgilinin
Düşünemezsin bile,sadece vurulursun

Düşmekten mi kırıldı zannedersin, kanadın
Düşerken apar topar, sessiz sessiz kan’a dın
Düşlerin yara almış, ondan kırık kanadın
Düş artık tüm düşlerden,bir damlacık,’kan’ adın

Düş,düşünün peşine,düş’e düş olsun düşün
Düş, gerçeğin aynası, olabilir mi ? düşün
Düşün ki tek gerçeğin,uyanmaktır bu düşten
Düşün ki habersizsin, bir rahme düştüğünden

Düştün ana rahmine,gerçekleşen bir ’düş’ tün
Düş olmaktan da çıkıp,rüy-i-zemine düştün
Düştüğün yer gurbet mi ? neden ağladın düşün
Düşün ki kimin için,şu hayata düşüş’ün

Düş’ü gerçekleştiren,düşüşünden gülüşler
Düşün ki,ben ağlarken.nedendir bu gülüşler
Düşmenin kaderinde,var bir hikmet, bilinmez
Düşeni seyredenler,kim düş se ona güler