Hiç yılmadı gerçek yılmazdı adı,
Amansız hastalık senide yendi,
Yıl iki bin altı aralık yedi,
İkibin altıda öldü Yılmaz’ım.

Bence evlatımdan hiç yoktu farkı,
Ne deyim bozukmuş kaderin çarkı,
Ayrılık bir başka ölüm çok zorki,
Zeki idi her şey bildi Yılmaz’ım.

Tanrım sen yılmaza bağışla cennet,
Her yanını deste güllerler donalt,
Acısı çok büyük tükendi umut,
Kim bilir dünyaya geldi Yılmaz’ım.

On altı yaşına yeni basmıştı,
Zalim felek neden bize küsmüştü,
Acı haber sam yellere esmişti,
Çok yazık dalında soldu Yılmaz’ım.

Çile bizim ölüm herkese hastır,
Ayrılık acıdır ölümse yastır,
Yazıktır bu yaşta buda bir şanstır,
Çiçeği burnunda soldu Yılmaz’ım.

Çare olamadı doğanın gücü,
Allah’ım genç yaşta ölüm çok acı,
Tanrıya tapudur bizler kiracı,
Az vakit dünyada kaldı Yılmaz’ım.

Ana, babasının biricik oğlu,
Çaresiz elleri kolları bağlı,
Veysel amcan sana yüreği dağlı,
Acın kalbimizde kaldı Yılmaz’ım.