Dağlarında dolaşan sis olsam Giresun’un,
Karagöl’den Göktepe’ye yol alsam ağır ağır,
Dağın yamacına yaslansam bir akşam üstü,
Yağmur olup yağsam yaprakların üstüne.
Kar olup düşsem gökyüzünden tane tane,
Yeşil ağaçların arasında dolaşıp dursam,
Bir türkü söylesem,ağıtlar yaksam,
Kiraz olsam kırmızı
Beyaz açsam Piraziz de
Al bayrak beyazı gibi,
Dalgalansam esen hoyrat rüzgarda.
Kartal olsam zirvelere yuva yapsam.
Obaların üstünde kanat çırpsam,avlansam.
Bir akşam vakti,Kuşburnu yaylasında konaklasam,
Sahipsiz yıkık evin önünde
Eski günleri yad edip
İçin için ağlasam,
Doyamazdım sana yeşil Giresun.
Karadenizin hırçın dalgası olsam
Giresun sahillerinde,her gün doğumunda
Kıyıya vursam.
Yol boyunda el ele, göz göze dolaşan
Aşıkları ıslatsam.
Sel olup aksam
Salına salına Karadeniz’e
Yorulup da mola versem
Pazarsuyu deresinde,
Ağlasam kendi halime
Bulut olsam Bektaş’ın tepesinde
Yare bir selam versem,
Gökyüzünden demet demet
Güller, menekşeler döksem
Sarıp sarmalasam seni
Hiç bitmeyecek özlemimle.
Saatlerce dinlesem,sevsem,okşasam
Yine de ,yine de sana doyamam
Giresun sende mavi sis olsam.

Dalga dalga büyüdü, içimde artık hasretin,
Çocukluğumun geçtiği topraklar
Çağırıyor beni her gün oraya.
Dilerim ışıl ışıl yıldızlar göz kırpsın sana
Dünya durdukça solmasın rengin,
Yeşiln mavin.
Doğduğum topraklara hiç bitmeyecek hasretim.
Şeyhli’nin içinde bir yer bulun bana ,bir yer verin,
Annemin babamın hemen yanında.
Onlarla baş başa sohbet edeyim.
Dumanı tütmüyor artık,
Babadan kalma
İki katlı ahşap evimin.
İçim kan ağlıyor ,dayanamaz oluyor yüreğim,
Giresun sana tutkunum,sana hasretim.
Gün sayıyorum artık
Doğduğum topraklara gelmek için
Yıldızlarla baş başa kalmak için,
Hasretimi çorak topraklara dökmek için.OSMAN ÖZTÜRK....16.01.2009 . KIRŞEHİR