Rüyalar, gerçek olsa,
Hayat, ne de güzel olurdu.
Yasamaktan, bıkmazdı insanoğlu,
Gözlerde yaslar olmaz,
İnsanlar, hep güler dururdu
Ne kısın, soğuğu olurdu,
Ne yaz mevsimin kavurucu sıcağı,
Umurunda olmazdı insanların
Günler mevsimler onlara bahar olurdu,
Açardı her mevsimde güller,
Ve solmaz, olurdu
Savaşlar olmazdı,
Ve kavgalar olmazdı, kan kavgası olmazdı,
Dinerdi, ana babaların gözyaşları,
Gençler, doyasıya aşkı yaşardı,
Yaşlılar, kahvesini içerken,
Kahvehane köşelerinde sohbet eder, dururdu...

Kapat, gözlerini,
Bu şiiri okuduktan sonra,
Kur düşlerini sen, ey güzel insan..
Göreceksin, ne güzel olacak
Düşlediğin dünyan.
Yeter ki, kötülükleri düşünme içinden,
Sözümü dinle,
Güzelliği kucakla hayran, hayran
Bak bahar geldi dağlara yeniden,
Cemleler düştü torağa,
Bademler dallarda yeniden çiçek verdi,
Güller yeniden tomurcuklar verdi
Güneş, toprağa gülerken...

Sen, sen ey güzel insan,
Ölümü, öldürmeyi kin kusmayı değil,
Sevmeyi düşün ve aşkı düşün,
Sahillerde sevdiğinle, kol kola gezinirken,
Çek baharın tüm güzelliğini içine,
Güzel, güzel gezerken,
Hayatin güzelliğini, düşle
Kin savaş öldürmek senin neyine.

A.Yuksel Şanlı er
18 Mart 2011-03-18